En un salon, un candelèr
De dorura mercada
Portava candela alucada
E hasè lutz tant qui volè.
Qu’avèva entà vesia ua candela estupada.
« Mon Diu, ce ditz, los mens arrais se son peluts !
Que soi lo candelèr modèle.
Espia jo com hèi lutz !
— Òc-ben, la candela !
Ce’u respon l’auta suu pitèr.
Qu’es era qui la hè. »
La vantariòla
Qu’es causa hòla
E, quan n’es pas vertat,
Que’s merita, cohat.